Projecten die aanslepen omdat ze als een harmonica worden uitgerokken over verschillende maanden, waarbij de focus zoek raakt omdat je zo onmogelijk “in de zone” kunt blijven? Energie die verloren gaat omdat de volgende vergadering pas over vijf weken kan doordat iedereen ook andere projecten heeft lopen? Derden die ondertussen niet worden geraadpleegd en daardoor pas aan het einde met fundamentele opmerkingen komen? En die niet begrijpen hoe het project zo lang kon duren zonder dat ze erbij werden betrokken? Herkenbaar?
We hadden het hier al eerder over sprinten & scrummen en over agile ontwerpen of wendbaar werken als antwoord op zulke problemen, ook als je geen sites of software bouwt. “Is scrummen duurder? Pieter Jongenius: ‘Onze ervaring is dat de kosten ongeveer gelijk zijn aan die in traditionele methoden. het resultaat echter wordt sneller behaald, heeft meer kwaliteit, je zet disciplines direct bij elkaar die anders ook aan hetzelfde project hadden gewerkt.’ In een scrummethode werken ze gefocust en intensief samen, met hoge snelheid, is men gezamenlijk verantwoordelijk. Gaandeweg al worden resultaten geboekt. De ervaring is dat er veel minder rework is: ‘Als er iets niet klopt, herstelt men dat meteen; de verificatie zit nu in het team en niet achteraf’.” (Bron: Douma’s artikel, zie verderop.)
Hoe begin je nu precies aan dat scrummen? Meer openheid creëren en je team organiseren volgens het model van een redactie volstaan daarom niet. We vonden iemand die de handschoen opnam in Godfried Knipscheer ; zijn belangrijkste inzichten: Lees verder
