Over olifantenpaadjes sprinten naar catalogi met user stories?

Pleidooi voor structureler werken met user stories en mystery shopping – een persoonlijke column

“Het feestje is niet langer bij het product maar bij de consument, en als merk moet je tegenwoordig proberen deel te hebben aan hùn feestje.” Welke Belgische reclamemaker was het ook weer die dat zei? Zijn intro was iets als “‘Vroeger ging reclame over consumenten het gevoel geven dat een merk een feest was waar ze bij wilden zijn, maar vandaag lukt dat enkel nog voor merken als Martini.” [‘k Ben de exacte quote & bron vergeten, excuseer.]

Feestende burgers? Gelijk hebben ze. “En dan maandagmorgen eerste werk dat dossier regelen, bij de provider of die andere grote organisatie. Als dat maar snel geregeld geraakt.” Of ze nu veel energie hebben of moe zijn van de kater of ’n burnout: bitter weinig burgers vinden het fijn om dingen te moeten uitvissen of aanvragen of regelen. Laat staan dat ze zelfs de meest opgeleukte sites ook boeiend vinden. Zeg ’s eerlijk: wie wil zich graag o zo grondig documenteren en dan gezellig procedures doorlopen? “Plug ’n play is de norm, regel het mij aub automatisch, weten jullie niet alles al? Er zijn leukere dingen of belangrijkere.” [Denk ook aan hoe de verenigingen waar mensen in armoede het woord nemen boven alles automatische rechtentoekenning vragen – meer zekerheid en comfort, minder vermoeiend gepieker.]

Mensen hebben geen tijd of geen zin, laat ons daar maar wat vaker van uitgaan. Of ze nu decision fatigue (beslismoeheid), CPA, CVS of RSI hebben of “gewoon” drukbezet CEO zijn van hun eigen leven: geen omweg AUB is de boodschap. Kon het allemaal maar zo simpel als “Abracadabra zei u? Ja geef mij Abracadabra, gratis of goedkoop, en zorg dat de databescherming in orde is en dan zal ik het per kerende bevestigen en vervolgens vol vertrouwen doorgaan met mijn leven.” [Het A-stad project lijkt alvast in die richting te gaan: “Als je op je profiel aangeeft dat je een huis bezit, zal je spontaan door de stad op de hoogte worden gebracht van bepaalde renovatiepremies waar je recht op hebt” zegden Gerrie Smits en Michaël Thys in de Standaard van 2014-01-11 (p. 38). Benieuwd!]

Des mensen : lettergrepen inslikken, afko’s sms’en, olifantenpaadjes nemen …

De toekomstvisie van Walter De Brouwer: Vlaanderen 2030

Walter De Brouwer (Aalst 1957) wordt een visionair genoemd. Hij woont & werkt momenteel in Silicon Valley aan (o.a.) Scanadu … en nog zoveel meer (hij is bv. CEO van One laptop per child Europe). Gevraagd naar een gastblogpost verwees hij ons naar de toekomstvisie voor Vlaanderen die hij in 2006 schreef: www.vlaanderen2030.org. Sommige dingen daarin zijn ondertussen al quasi realiteit! Ter prikkeling ende inspiratie een overzicht van de hoofdstukken + de meest relevante citaten:

Digital first in the attention economy?

Grafiek uit het boek “Digitale Demenz” van Manfred Spitzer (Droemer Knaur 2012, ISBN 9783426276037).

Gaat de Vlaamse overheid organisatiebreed voor een digital first project? Hoe? Met zulke vragen eindigen we. Maar eerst de inleiding …

Digitaal het nieuwe normaal? Peter Hinssen denkt van wel, maar volgens Piet Bakker is er sprake van een digitale zeepbel als het gaat over digitale kranten. Wijst dat ergens op, of zitten we gewoon in een tussenfase? De tijd zal het zeggen. Bedrijfsmodellen komen en gaan en de managementscholen passen zich aan … dat soort zaken valt doorgaans in de plooi.

Maar kan een aandachtseconomie zich wel staande houden als er signalen komen dat het menselijk brein zelf niet zo vlot z’n draai vindt op al die digitale platformen? Of is het voor onze soort een kwestie van adapteren aan een onvermijdelijke evolutie, waarbij the fittest het vlotst hun focus vinden? En het slechts aan techniek schort bij wie z’n toerental ziet sputteren? Of ligt het alweer aan de ingenieurs en ontwerpers, die de horde niet hadden voorzien, en na ergonomische muizen nu ook maar mentaal minder belastende toestellen moeten ontwerpen?